mine, ne demek istedeğini valla anlayamadım.. nasıl..kimle ne zamandır birlikteyim ben ya?"
biraz sinirlenir gibi oldu, pişkinlik yapıyorum sanmıştı.. oysa ki o benden kızarıp bozarmamı,
başımı önüme eğmemi bekliyordu..ve zaten eğer onun düşündüğü şey, başta benim de aklıma
gelseydi kesinlikle öyle olurdu. çünkü içeriğini anlamış olacağım o ani soruya verecek bir cevabım
olmayacaktı.. şimdiyse..jetonum henüz paraşütüyle süzülmekteyken.. tamamen şans eseri bir
şekilde salağa yatabiliyordum..
eğer beni bir şey kurtaracaktıysa, bu kurtaracaktı beyler..
kendini topladı..bu kez küçük bir çocuğa, yanan sobaya yaklaşmamasını tembihlermiş gibi, tane
tane konuştu,
"şu sporcu, deve endamlı, güzel yüzlü kızdan bahsediyorum tsigalkocum..(katil gülümsemesine
devam)..ayşen miymiş onun da adı? hı?"
o ilk anki lag dan sonra, artık kafama kaynar sular boşalması için tam zamanıydı aq..
ama öyle olmadı, beyler.. inanılmaz bir şekilde, kendimi suçlu hissetmiyordum..ben, kötü bir şey
yapmamıştım ki? ve beni bir kez daha öyle masaya gömüp gitmesine de izin
veremezdim.. hayır..içten içe kendime iki tokat patlattım.. kendimle münakaşa halinde geçen
sessiz saniyeleri avantaja çevirmiş, beni söyleyecek yalan arıyor zannetmiş (ki evet nispeten
öyleydi) ve bir kez daha saldırmıştı mine,
"ne zamandır.. tsigalko.."
gözlerimi yüzüne diktim.. meydan okurcasına..ve evet aslında pişkince..