o sebepten ki kendini affedemediği gibi, karşısındaki zaten hiç affetmez…
bir zaman olur ki, kendinizi silahsız sivilleri kurşuna dizen, mahkumlara tazyikli su sıkan, elektrik
veren, üzerlerinde deney yapan
savaş suçluları gibi hissedersiniz..
aşk suçluları da böyledir..
gönül suçluları da..
tek farkları ise, onlar bedene değil, ruha işkence ederler..
çok işkence gördüm beyler…
çok işkence ettim…
ve biz henüz,
daha eline neşterini dahi almamış aşk suçlularını izliyoruz bu hikayede..daha kan akacak..çok
ama çok kan akacak..
http://fizy.com/tr#s/1d69k6
mine,
tribünde yok demiştim..orada biraz karanlık noktalar kalmış, aydınlatayım..hem ilişkimizin o
dönemleri hakkında da biraz baştan savma
yazmışım, kanımdaki alkolün etkisiyle, sadece güzel şeyleri düşünmeye odaklanmış olmalıyım..
mine evet..benim güneşim..hayatım kararmak üzereyken onu aydınlatan güneş..ipten çoktan
düşmüşken, beni yere çakılmaktan koruyan bir ağ…kendi rızam dışında atıldığım bir uçaktan
şans eseri çaldığım bir paraşüt..
peki neden böyle oldu?
mine tribünde değildi beyler..zira artık bunlara önem vermediğimi biliyordu içten içe..duygusal
dakikalar, cicişlikler, ince düşünceler..tsigalko bunları takmıyordu…tsigalko, sıkılmaya
başlamıştı..tsigalkoyu elinden kaçırmamalıydı..