korkuyorum beyler

Beyler öncelikle şunu söylemek istiyorum sadece aklımdakileri biryere yazabilmiş olmak için üye oldum

Evet korkuyorum beyler bundan 2 yıl önce 16 şubatta babamı kaybettim kronik akciğer hastalığı vardı uzun süre acı çekmişti ve dayanmıştı ama zamanı geldiğinde savaşmayı bıraktı ve yenik düştü işte o zaman içimde bir boşluk oluştu kendimi hep ekgib hissetmişimdir.

Ta ki 1 yıl önce yarın ağabeyimi de kaybedene kadar...

Babam her zaman ikimizide eşit sevmiştir fakat ben onunla o sağlıklıyken birlikte çok zaman geçiremedim o yüzden sanki ağabeyim bana babamdan daha çok baba gibi geliyor(du).

Babamın mevlütü yapılacaktı hala gariptir ki babam sanki yanımdaymış gibi hissetmeme rağmen bir o kadarda ekgibliğini hissediyordum. Herkeste üzüntü Özlem duyguları varken ben sadece dışarıda bekliyordum ve şunu düşünüyordum acaba bende babamla çok zaman geçirebilmiş olsaydım o hasta olmasaydı şimdi bu kadar kendimi yanlış hissedermiydim çünkü o an herşey yanlıştı .olamazdı bir insan baba dediği kişiyi kaybedemezdi. Hep aklımdan bunları geçirdim Mevlüt boyunca .

O gün herşeyin bittiğini düşünürken sonunda Mevlüt bitti artık normal hayatıma dönmek istiyorum diyordum. Akşam nerdeyse 16 şubatın son saatlerinde ağabeyim babamı ziyarete gitmek için evden çıkmıştı.

Gerçekten de babamın yanına ona olunabilecek en yakın yere gitti. Onun yanındaydı artık neden sadece mezarına gitmediğini çok merak ediyorum niye onu görmek için bizi bıraktı. Bu kadar kolaymıydı yani babamı bize tercih etmek.

Şşte o akşam ben hem babamı tekrar kaybettim hem de bir ağabey kaybettim.

Bilmiyorum neyden korktuğumu ama korkuyorum sadece yarının 16 şubat olmasından korkuyorum.