Kaan Bahadır anlatiyor ;

2001 , Haziran ayiydi. Okula bu dönem basliyacaktim. Okula baslamanin heyecani vardı üstümde ve tabi annem ile babamin tekrardan barisma çabaları. Fakat bu sefer olmuştu , annemin sürekli o evde daraliyorum sozlerinden sonra babam evdeki herşeyi kapilardan pencerelere , mutfak dolaplarından parkelere herşeyi degistirme teklifi sundu ve annem de kabul etti. Babamda maddi yonden guclu biriydi , evi baştan aşağı döşemek onun icin sorun degildi. Mayis ayında alışverişe çıktılar.Evi baştan aşağı dosediler. Koltuklar geldi , televizyon geldi , kapilar değişti.Cok az birşey kalmıştı bitmesine evin. Halamlar , teyzemler , dayimlar herkes gelmisti o gün. Ustalar yan odada parkeleri yaparken bizde salonda ailecek oturmuş muhabbet ediyorduk. Hayatimda ilk defa bu kadar mutluydum , ilk defa bir aile ortami görmüştüm , ilk defa annem ile babami gülerken görüyordum.Ve ilk defa odam , bilgisayarım olucakti.