" Nasılsın " dedim. Hastalarima karsi surekli guler yuzlu olurdum. Kaan kasılarak ve çekinerek " iyi " dedi sonunu uzatarak.

Uzun bir sure sohbet ettik.1994 Sinop doğumlu 10 yasinda bir cocuktu.

Genelde hastalarim ile ilk gunden tedaviye baslamazdim.ilk gün onlar ile tanisir iyi görünmeye , guvenini almaya çalışırdım.Bu yuzden " istersen bugün tanisma faslını gecelim yarin sorunun hakkinda konuşuruz. " dedim. Kaan ilk geldiginde ki gülümsemenin aynısı ile bana bakarak " Sorun değil , isterseniz bugün de baslayabilirim. Alistim artik. " dedi. Bende baslamak istiyordum bu da bahane olmustu." Peki o zaman , diğer hastaneyi anlat istersen " dedim. Cocugu birazcikta yumusatmak icin " Orasi mı güzel burasi mi ? " dedim gulerek. Hafifce tebessümden sonra anlatmaya basladi.

3 senedir *** hastanesinde kaliyordum. Burada ilk gunler bana cok iyi davrandilar. Hele ki benimle ilgilenen Doktor Serap.Cok güzel bir kadindi. Simsiyah kivırcik saclari , ela gözleri , oldukça belirgin elmacık kemigi ve yüzünden hic ekgib olmayan gulumsemesiyle cok guzel bir kadındı. Yuzunde gulumseme hic ekgib olmazdi. Beni oglu gibi severdi belki de bunun sebebi hic cocugunun olmamasidir. Burada ilk gunlerim çok güzeldi , hele ki daha once yasadiklarimdan sonra cennet gibiydi. Onlari aylardir gormuyordum. Fakat tedavim hakkinda Doktor Serap hic bir ilerleme olmadigini aksine tedavimin geriledigini söyledi ve bir kac ay sonraysa deli muamelesi gormeye ve Doktor Serap'in gün geçtikçe bana karsi kotu davranmaya basladigini gordum. Anlam veremiyordum , surekli benimle oyun oynayan , beni güldürmek icin türlü türlü sekillere giren kadin birdenbire sopsoguk, nefret edilesi bir kadin haline gelmisti.