Oturmuş dinliyordu masadakilerini
Herkes kendi derdini anlatıyordu
Ve herkesin ki daha acı daha kötüydü
Dert masası kimsenin umrunda değildi
Herkes kendini anlatıp içini dökmek istiyordu
Oturmuş dinliyordu hepsini ve bir yandan
Suretin suretinde bulanıklaşıyordu kişiler
Ve düşünce sarıyordu.
Herşey anldıbını yitirmiş ve herkes o an kuru bir gürültü haline gelmişti
Bir sineğin kulağının yanın da vızıltısı kadar rahatsız ediciydi
Çünkü duyarsızdı herkes
Ve dertten çok derdin büyüklüğü yer alıyordu
Herkes üzülmek istiyordu
Masa da bi büyük rakı sadece ortama anlam katsın diye
Oysa hepsi taktan varlıklardı
Ve taktanca muhabbet Edip
Aptalca ağlıyordu