hayat hikayemi anlatıyorum piçler

vakit dolmuştu, çanakkale gelibolu yolu görünmüş, yol yol dizilmişti önüme i̇stanbul hatıraları. i̇stanbul hatırası idi geçmiş, gelecek ve gelmeyecek. üçü birden dizilmişti önüme, bir bir eziyordu otobüs tekerlekleri. annem ağlıyordu yurt dönüşünde, ayrılmak zor gelmişti ikimizede. i̇kimizde küçüklüğümdeki gibi beraber akıtıyorduk gözyaşlarımızı içimize. i̇çimiz kan, içimiz zifir, içimiz.. i̇çimiz başkaydı bizim. tutunamadım gurbette, gurbet zor gelmiş, zor gitmiş ve zor adam etmişti beni. adam olmak buydu işte. daha 14 15’inde aileden ayrı kalıp, bir yurt köşesinde gün saymaktı. olgunlaştıran ‘ ‘ ya ailemi kaybedersem ‘ ‘ sorusuydu. kafamı kurcalayan binlerce sorunun içinde yine o girmişti hayatıma, hayat ; ağzım yanarken içtiğim su idi onsuzlukta.