Askerlerle konuşurken dışardan kurşun sesleri gelmeye başladı. Karakolun camlarının altına pustuk, ölümün gelmesini bekliyorduk. Derken bir kurşun daha;

-TAK!

Ardından sesler kesildi. Etrafa bakındığımda Astsubay Y.T yoktu. Askerlere nerede diye sordum. Bilmiyorum diye cevapladılar.
Daha fazla ses çıkmayınca dışarı bakmak istedim.10 veya 15 dakika geçmişti kurşun seslerinden sonra.

Kafamı çıkartmamla sesi duymam bir oldu.

"Komutanııım!"

Bu astsubayımın sesiydi.ilk başta vurulmuştur diye düşündüm fakat bir adam vurulduğu halde bu kadar yüksek sesle bağıramazdı. Tekrardan;

"Bu tarafa gelin komutanıım bu tarafaaa!"

O heyecan,o telaş. Beni astsubay yönlendiriyordu resmen. Daha önce böyle bir şey yaşamamıştım. Yüzbaşı olarak ne yapacağıma kendim karar veremiyordum.