Tabi bu arada iki kardeşimle de zamanımı geçiriyordum okul dışında, onları hiç aksatmam. Mahmutla bayağı anlaşmıştık. Sınıftaki en yakın arkadaşım olmuştu. Bir gün okuldayken midem bayağı bulanmıştı. Tenefüste müdüre gidip izin istedim. Mahmutta beni eve yakın bir yere kadar bıraktı sağolsun. Eve gittiğimde istifsr edip durdum. Sonra hastaneye gittik ve apandist ameliyatı oldum. Bir kaç gün kimse aramadı. Zaten ameliyattan sonra narkozlu şekilde gözlerimi açtığımda karşımda iki kardeşim ve ailem vardı. Dedim ya her takumuzdan haberimiz var bizim. iki gün sonra da Mahmut okulu toplayıp gelmişti hastaneye. O gün düşündüm. Ben neden güvenmiyordum insanlara. Beni düşünüp gelmişler, hasta olduğum için. Bir de kızın birisi whatsapptan mesaj atmıştı geçmiş olsun diye. Alışkın değildim ben böyle şeylere, o yüzden whatsappa girmedim bir kaç hafta. Neyse 2 hafta okula gitmemiştim. Gittiğimde kızlar geçmiş olsun falan dedi. iki tane kızla da bayağı sohbete girmiştik Mahmutla. Nasıl başardım bilmiyordum bunu. Ben ya ben, kızlarla konuşmak. ilginçti. Kızlardan birisi dedi ki, "Koreden bir basketbolcu 10 sene sonra Türk takımına transfer olacak." bayağı güldüm. Sonrasında Mahmutta güldü. "Kızlar gelin iddiaya girelim, kazanırsak bize 10 sene sonra uçak biletlerimizi alıyorsunuz ve biz geziye gidiyoruz, siz kazanırsanız da biz size birer futbol maçı bileti ısmarlıyoruz, kabul mu?" dedi. Ben duraksadım. Bu kadar net olmaları korkutuyordu. Kain miydiler?
O zamanlar salakmışım işte, ama herşey de o zamanlar başlamış aslında. Nereden bilebilirdim ki. işte salakmışım.
(Devdıbını isterseniz yorum atın)