5.2

Güneş tepeye geldiğinde Feyza'nın ağlama sesiyle ayıldım..
Onu kendi haline bırakıp silah ve erzak çantalarını aldım(etraf sessizdi).

Geldiğimde hâlâ ağlıyordu...

B: Ben F: Feyza

B: Kendini bırakma.

...

B: Koluna pansuman yapmam lazım.

...

F: Annesi ölürken bana emanet etmişti.(Kolundaki kesık izine merhem sürerken)

...

F: Onu.. koruyamadım.(tekrar ağlamaya başladı)

(Kafasını omzuma yasladım)**ne ara bu kadar samimi olmuştuk amk**