Geceleyin saat dört civarı yola çıktım. Hava çok karanlık olduğundan etrafı zor görüyordum. Gökte duran dolunay olmasa herhalde etrafı hiç göremezdim. Kasvetli tepeye varınca bana huzur veren ağaca baktım. Kısa bir süre babamı ve cadıyı düşündüm. Hüzünlendim ve gümüş zincirimi sağ bileğime dolayıp yoluma devam ettim. Hava epey soğuktu ve rüzgar şiddetli esiyordu. Kapüşonumu daralttıktan sonra koşmaya başladım. Koşarken ara sıra atış antremanı yaptım. Doğa unsurlarına rağmen yaptığım antremanlardan çok haz aldım. Sirk alanına yaklaşınca koşmayı bıraktım, yürümeye başladım. Neredeyse soğuktan donmuş bir halde sirk alanına vardım. Havaya baktığımda güneşin doğmasına az vakit kaldığını -yani sirke zamanında geldiğimi- fark ettim. Hedefimdeki çadıra doğru yürürken gördüklerime inanamadım! Hem küçük çadırların önünde hem de demir ve kalın çubuklardan yapılmış kafeslerin önünde kanlı cesetler vardı. Hedefimdeki çadıra yavaşça ilerlerken kanlı cesetlere dikkatlice baktım. Cesetlerin tümü sirkte çalışanlara aitti. Ama bir tane kişinin cesedi ekgibti! Siyah kukuletalı adamınki! Hızlı adımlarla hedefimdeki çadıra doğru yürüdüm...