Var gücümü kullanarak sol cebimdeki kanlı bıçağı çıkarttım ve koca oğlanın boynuna sapladım. Taze kanla kaplanan bıçağı koca oğlanın boynuna üç defa daha sapladıktan sonra koca oğlanın belime uyguladığı kuvvet azaldı. Az sonra kollarından kurtulup yere indim. Koca oğlan boynunu tutarak yavaşça yere yığıldı. Cadı kurtulduğumu görünce kaçmaya başladı. Doğruldum, kanlı bıçağı tekrar cebime sakladım ve cadının peşine düştüm. Belim biraz acıdığından dolayı cadı kadar hızlı koşamıyordum. Dikkat ettim de zaten cadı kadar hızlı koşamazdım... Gümüş zincirimi havada iki kez salladıktan sonra cadıya fırlattım. Maalesef ıskaladım! Birkaç saniye sonra cadı ortadan kayboldu. Açıkcası cadının ortadan kaybolmasına çok sevindim. Cadının biraz küçük ve tuhaf ayak izlerinin bulunduğu ıslak toprağın üstündeki gümüş zincirimi elime aldıktan sonra hızlı adımlarla sirke gitmek üzere yola koyuldum. Yol boyunca her an temkinli oldum ve tüylerimin diken diken olmasına sebep olan doğa unsurlarına aldırış etmedim. Sirk alanına epey yaklaşınca kısa bir süre soluklandım. Annemleri düşündüm. Abimin cenazesine katılmadığım için kendimi suçlu hissettim. Evet, abimin cenaze törenine katılmadım. Çünkü, bir an önce cadıyı yakalamak istiyordum. Derin bir iç geçirip sirke doğru hızlı adımlarla yürümeye başladım. Sirk alanına girdikten kısa bir süre sonra kafesinin içinde uyuyan bir aslan gördüm. Karşısındaki kafese baktığımda diğer aslanı göremedim. Az sonra kafesteki üzgün file yem veren iki tane akrobat kız gördüm. Yanlarından geçtikten birkaç saniye sonra beni süzdüklerini hissettim. Başımı arkama çevirip yürümeye devam ettim. Bana şaşkın ve hüzünlü bir halde baktıklarını gördüm. Şaşırdım ve bedenimde huzursuzluk oluştu. Başımı öne döndürüp hızlı adımlarla hedefimdeki çadıra doğru yürümeye devam ettim...