'' Nefs ! Yenileceğin günü bekliyorum çamur ! Adem'in neslinin acizliği karşısında güleceğim günü bekliyorum.. Le feteyn min hu ''

Mafsal'ın arkadaşlarıyla konuşuldu.

Özge ( ilkokul arkadaşı )

Özge: '' Biz hiç bağlantımızı koparmamıştık. Sürekli buluşur bir şeyler yapardık. Mafsal çok enerji dolu ve ortamda tabiri caizse şebek gibiydi. Hepimizi güldürür bizi neşelendirirdi. Fakat son zamanlarda mafsal'a garip bir şeyler olmuştu. Evden çıkmıyor bulusmalarımıza gelmiyordu. Bi gece beni aradı. Uykuluydum ancak yine de açtım telefonu.. Bilmediğim bir dilde garip bir ses tonuyla bir şeyler söyledi ve kapadı telefonu, anlam veremedim.

Hakan ( Mahalle arkadaşı )

Mafsalı çok severdim. Doğduk beraber, büyüdük beraber.. Hemen hemen bütün hınzırlıkları beraber yapmışısızdır. Birbirimizi hiç satmadık.. ( Gülümsüyor ) Tek güvenebileceğim kişi olarak bahsederdim hep.. Son zamanlarda yanıma gelmez olmuştu. Hasta diye düşünüp evine gittim ancak annesi beni görmek istemediğini söylemişti. Bende inat edip evin önünde oturup penceresini izlemeye başlamıştım. Geceye kadar bekledim. Gece perdesi açılınca heyecanla ayağa kalktım. Mafsal donuk bakışlarıyla bana baktı baktı baktı.. ve perdeyi kapadı. Ona bir yanlışım olduğunu düşünmüştüm..