Evlilik dediğin şey sadakatten, katlanmaktan ve her şeyin başı olan haklardan oluşur. Ben bir tak yediysem karımda öyle bir hakka sahip diye görürüm. Yaşım 18. Büyük yemin ediyorum karıma en ufak bir hakaret dahi etmeyeceğim. Aile güzel bir ortam, evlilik hoş bir müessese. Şayet benim onca özverime, onca katlanmama rağmen hâlâ gözü başka yerlerdeyse ben yoluma sen yoluna derim. Karakterimi bozup hakaret dahi etmem. Ben iyi insan olarak kalmaya çalışırım. Geçmişim temiz iken geçmişi kirli bir kızla evlenmemeyi istemeyide hak olarak görüyorum. Erkekler kızlardan fiziksel olarak üstün yaratılmış. Ben erkeksem görevimi yaparım. O yuva bir kişinin özverisiyle yahut çabasıyla ayakta durmaz. Yine her şeye rağmen eşim kör olursa, yaptığım fedakârlıkları boşa çıkarırsa 1 defa şans verip ikinciyi vermem. Bir hayat arkadaşı edinmek kolay değil. Düşünüyorumda her şeyimin ortak olduğu bir insan olması müthiş bir şey. Evlenmeyeceğim, kızlara vurup geçerim vs. diyenler ya bencildir ya da, hani küçükken vardıya: "Kendine yapılmasını istemediğin şeyi başkasına yapma" mantığı... Bunlar bu mantığa hiçbir zaman dahil olamamış, yalnız kendisi için var olan insanlardır. Yazdıklarında haklı buluyorum seni.