ebru da iyice robotlaştı..
ben, fazlasıyla laubali, o fazlasıyla poker face...
ders saati yaklaşınca masadan kalktık, ben yalpalaya yalpalaya yürüyorum.. bunun varlığı
yokluğu belirsiz..
bizim kata çıktık, bu bir şey demeden tuvalete daldı, ben de dosdoğru sınıfa gittim,
walking dead deki zombiler misali, bunla oturduğumuz sıradaki çantayı aldım,
önde yalnız oturan sakin görünümlü bir hatun un yanına geçtim,
"boş mu bura" *
tabi tabi, deyip refleks olarak gülümsedi..ben de sıraya yığdım kendimi..
o ders gene hiç bir şeyi hatırlamıyorum.. dönem boyunca ebruyla bir daha selamlaşmadık bile..
öğle arası, ayşen yanıma geldi, çikolatalarımı vermek için,
bir tane buzdolabı poşedine 8-10 tane çikolata şeker koymuş, aldım.
"çok güzeldi senin çikolatalar ya, yarısını bitirdik kızlarla, ben gittiğimiz yerlerden topladım, biraz
mahcubum kusura bakmaa" deyip sırıttı.
"düşünmen yeter" dedim..ama inanın ölü gibi böyle, ağzından çıkan sesin tonundan ben korktum
aq..
sonra bu biraz durdu, "iyi misin sen?" dedi. cevap vermedim.."ya ne oldu neden böyle
yapıyorsun?" dedi..
"bir şey yok ya.." dedim, gözlerim hala öne eğikti.