ayşen in mesajını açtım, kalbim yeniden gümbürdemeye başlamıştı, o an kendi kendime, nasıl bu
kadar kısa sürede böyle değişken ruh hallerine bürünebiliyorum diye çattım bir anlığına, ayşen
şöyle yazmıştı,
"eh o halde sorun kalmamış demektirr * . bir daha böyle tartışmayalım tamam mı? üzülüyorum :(.
yarın görüşürüz, iyi geceler * "
bir kez daha ağzıma sıçılmıştı..
tamam hadi mesajlarda, ve ya yüz yüze konuşurken kullandığım imaları giblemiyorsun, göz ardı
edip konunun diğer tarafına tutunuyorsun anladık da, ben az önce sana resmen "baktığım her
yerde sen varsın" dedim?? bu "seni seviyorum" un az biraz dolambaçlısından o kadar da farklı bir
şey değildi ki? bunu nasıl umursamazdın?
küfrede küfrede doğruldum yatağımdan.. avuçlarımı gözlerime bastırdım.. öyle kaldım bir kaç
dakika..
geri kalan her şey aklımdan çıkmıştı ki, ebrunun mesajını hatırladım,
"ben de üzgünüm ebru, yarın oturup yüz yüze konuşup bazı şeyleri netleştirelim madem, iyi
geceler" yazdım. telefonu resmen valizin üzerine fırlatarak attıktan sonra kendimi yastığa yorgana
gömdüm,
lanet olsun du, allah kahretsin di..nefes bile almadan, nefes alışımı bile hissetmeden uyumak,
sadece uyumak istedim, kolay olmadı.. yatakta dönmekten yorulup sızdığım gecenin sabahına
tolga tarafından dürtülerek uyandırıldım,
"olm sen çok geç kalmışsın bugün ya, saat 7.30, kalk hade, yarım saate servis kalkacak" deyip
kahkahayı koyuverdi, e tabi adam da biliyor benim her sabah 6 da topu diktiğimi,