biraz daha mesajlaştık bununla, ben ısrar ettim, bu inkar etti..en sonunda,
"tamam ya kavgamıza sonra devam ederiz artık" deyip noktayı koydu, züt gibi kaldım bir kez
daha..
tabi bu anlara şahit kankam da son derece şaşkın durumda, "hadi madem gel yurda dönelim"
filan diyor,
"yok kanka buraya kadar geldik, oturalım artık" dedim sakin olmaya çalışarak.. yukarıya kafeye
çıktık. tahmin edebileceğiniz gibi çocuğun mevzu yalan oldu.. oturup saatlerce benim durumu
konuştuk,
bayram sürecini anlattım, sonra bugünkü olanları anlattım..
epey dinledikten ve kritik yaptıktan sonra, bu, benim için son derece rahatsız edici olan bazı
gerçekleri adeta gözüme soktu,
"şimdi kardeşim, tamam güzel yani bu kızla siz epey şey yaşadınız, epey zaman geçirdiniz filan
ama, şöyle dışardan tarafsız bir gözle bakınca, sizin hikayenizde hep böyle açıklar, ekgib noktalar
var sanki. hani bütüne bakınca çok göze çarpmıyor, hatta ihmal edilebilir düzeyde ama, bir puzzle
düşün mesela, 1000 parçalı bir puzzle de atıyorum 5 tane insan var, senin puzzlenın parçalarının
995 tanesi tamam ama tam da o insanların yüzüne denk gelecek 5 tanesi ekgib, bilmem
anlatabiliyor muyum? sizin olay, şahane görünümlü ama tuzu ekgib bir yemek gibi, ama tabi sen
olayın içinde ve körkütük aşık olduğun için bunun ne derece farkındasın? orası tartışılır.."
bir kez daha okanla neden bu kadar iyi anlaştığımızı anlıyordum.. adam delikanlı, önce dinledi,
sonra düşündü, sonra da çatır çatır döktü dıbına koyayım.. benim bile aslında içten içe hissedip,