bizimkinin bakışları bir anda değişti, sanki, endişe verici bir kaza mahalline ya da eli silahlı bir
banka soyguncusuna bakıyormuşçasına, koyu bir endişe yerleşti suratına, artık benim tipim ne
hale geldiyse o an siz düşünün işte.
-"tamam kardeşim.. sakin ol..gidip bir selam verelim bizde o halde ha?" dedi.
-"yok".."yok" dedim.."benim başka bir fikrim var.."
yolun aşağısına doğru yürüttüm bunu, arada dönüm atm ye doğru bakıyorum hala.
orta küçük, park gibi bir yer var, banklardan birine oturduk.. çıkardım telefonu, ayşene mesaj..
"selam, naber, vardın mı yurda?"
bir kaç dakika cevap gelmedi.. sonra,
"selam, evet ya, tam yatıyordum bende, biraz daha eşyam vardı onları da tıktım zorlukla dolaba,
tam banyodayken de sen mesaj atmışsın * "
beyler.. ciddi anlamda felç geçiriyordum. harbi diyorum nefes alamıyorum, resmen tıkandım..
dizlerim titriyor oturduğum yerde.. okan aldı telefonu elimden, okudu,
bu da kaldı resmen.."abi.. nasıl iş bu yahu?"
cevap veremedim.. hiç bir şey söyleyemedim.. elini omzuma attı.."tsigalko, kardeşim hadi gel
yurda gidelim"
-"dur kanka" dedim, telefonu tekrar aldım, buna bir mesaj daha,
"hadi ya, atmlerin önünde mi uyuyorsun artık?"