Babamın universite de olduğunu öğrendiğimde Mücahit'in bile yanına uğrayamadan hemen çıkıp üniversiteye gittim. Koşarak ameliyathanenin kapısına gittim. Annem, kardeşim ve amcam kapıdaydı daha onlara tek kelime edemeden doktor çıktı. Kafası eğikti. Gözlerim açıldı, nefesimi tuttum o kötülerin en kötüsü haberi bekliyordum resmen. Doktor Hayati tehlikesi yok fakat bıçak omur iliğine saplanmış, yaşayacak ancak felç kalacak.. Üzgünüm.. Yıkılmıştım. Çünkü arkamda hissettiğim o koca ağaç artık devrik duracaktı.

Hastanede durmam gerekirken hemen kendimi dışarı attım. Arabama binip son gaz kütüphaneye gittim. 36 saate yakın araştırma yaptım. Lucifer'ı bulacaktım. Çünkü çevremdeki herkese saldırıyor, belki de bana verdiği şeylerin karşılığını alıyordu. Farketmezdi. Onu bulacaktım. Ancak artık gözlerim kapanır hale gelmiş olmasına rağmen ona ulaşacak hiç bir yol bulamamıştım..

Düşüncelerim tamamen değişmişti. Bu devam ederse sıra anneme ve kardeşime gelecekti belki de. Kurtulmanın tek yolu vardı. Bana verdiklerini geri vermek. Nasıl mı yapacaktım?

Hayatıma son verecektim..