kahvaltıya gidilecek çok güzel yerler biliyorum. ama ne yazık ki beraber güzel bir kahvaltı yapabileceğim bir kız arkadaşım yok. Geceleri yastığa sarılır , bacağını karnına çeker de uyur yanlızlar..

aslında çok iyi pes oynarım. çirkefleşmeden, heyecanını sonuna kadar yaşayarak, kısacası zevklidir yani benle oynamak. Gecenin 1inde çağırsa giderim, ama kimse çağırmaz beni. " aga hatunla kavga ettik canım sıkkın şöyle gel dolaşalım beşiktaşa doğru yürürüz." demez bana kimse.. ben de diyemem. yok çünkü öyle kardeşim diyebilieceğim bir dostum. Telefonuma ulaşamıyolarsa " ya xxx kesin bilir bu itin yerini" diyemez kimse.. hoş telefonumu 5 gün kapatsam sadece ders hangi amfide diye soranların mesajları gelir ya.. Yok işte şöyle bir can dostumuz. Son sigarasını " ben çok içtim al sen yak bunu" diye ikram edecek bir dostu yoktur yanlızların

neden bilmem de kendimiz büyüdük hep. Babamız anamız dayımız amcamız hep harçlığımızı verdi okullara yolladı. Gerisini de ilgileniyormuş gibi yaptılar. Zaten ilgilenmeyi denedikleri yerde de anlayamadılar. Olmadı hiç bir abim, bazen dara düşerim akıl danışacak birini ararım. Çevremde benim iyiliğimi düşünebilecek kadar beni tanıyan biri yoktu ki.. o tecrübeye zaten sahip değillerdi.. Galatasarayın maçı olduğunda birahaneye giderim, herkes arkadaşlarıyla izlerken ben kenarda maçı bitirir iki biramı öder kalkarım. Abisiyle maç izlerken küfreden o gençlere özenirim, yanlızlık böyle bir şey...

özet: . Kız yok, dost yok, abi yok...

edit: var olun dostlar seviyorum lan sizi