Herkes fikirlerini sunuyordu. Evde parlamento havası vardı. Babam daha da moda girdi. Fikirleri tekrarlayıp "kabul edenler" "kabul etmeyenler" diyor, biz de parmaklarımızı kaldırıyordur. Kurultayın son sorusu benden çıktı. "Ne kadar kalacağız?" Babam elindeki kağıt kalemle birşeyler karaladı homurdana homurdana. 5 dakika falan bekletti sanki ahiret sorusu sorduk amk. "3 ayın tamdıbını kalıyoruz" dedi. Önce bi şaşırdık istemez gibi olduk ama ev yeni döşenmişti bu bizi cezbediyordu. Sonuç olarak kabul ettik ve sabah 6.30 da uyanılmasına karar verildi.