neyse açtım konuştuk filan, nerdesin diyor, dedim merkezdeyim, geziyoruz arkadaşlarla..
ama sesim öyle bir çıkmış ki, müsamere çocuğu gibi coşkulu-mutlu, bizim kurt hemen soruyu
patlattı,
"haa nasıl arkadaşlarmış acaba bunlar?"
"sınıftan arkadaşlar ya anne, öyle takılıyoruz bakalım"
"iyi iyi, tamam oğlum, çok geçe kalma sen de tamam mı?"
"tamam annem, hadi öpüyorum"
"hadi ben de öptüm, selam söyle arkadaşına"
ulan annem bile taşşağa alıyor beni görüyor musunuz? "arkadaşına".. bu kadar mı belli acaba
aşk zevzekliğinin üzerimdeki etkisi? yoksa oltayı boş attı da dolu mu gelsin diye bekledi diğer tüm
annelerin yaptığı gibi?
fazla düşünmedim,
kızları yurda doğru zütürmeye başladım, bu gene koluma girdi beyler, benim de adımlarım yine
havada yüzmeye başladı haliyle..
gözde ye de gecedeki katkılarında ötürü adam akıllı selam verip yalandan da olsa sarılarak veda
ettim,
ayşenle ise her zamankinden biraz daha fazla sarılı kalmıştık birbirimize, ipek gibi saçlarının
çilekli kokusunu alabilecek kadar fazla..