Ertesi gün öğlenleyin göz bebeğim geldi eve. Çok sinirliydi. Nedenini sormaya kalmadan "Ne yaptığını zannediyorsun sen abi?!" dedi. "Ne yapmışım?" dedim ayağa kalkarak. "Nişanlımı dövmüşsün, sonra da nişanlımın elini kırmışsın!" dedi göz bebeğim. "Ama seni dün çok üzmüş." dedim boynumu eğerek. "Hatırladığın üzere biz nişanlıyız! Ara sıra tartışırız, kavga ederiz yine de barışırız abi! Üç ay sonra evlenmeyi düşünüyoruz. Aramızı daha da açma abi!" dedi göz bebeğim. Göz bebeğimin sözleri bitince canım acıdı. Hiçbir şey söylemeden dışarı çıktım. Biraz dolaştım, hava aldım, ağladım. Kendimi toparladıktan sonra eve dönmeye başladım. Birkaç dakika sonra göz bebeğimin nişanlısı çıktı karşıma. Şaşırdım ve sinirlendim. "Ne işin burada?!" dedim. "Kaşınan birini kaşımaya geldim." dedi. "Dikkat et de o kişi seni kaşıyarak öldürmesin!" dedim. "Beni kimse öldüremez. Ama sen birazdan ölebilirsin!" dedi. O esnada dört kişi etrafımı sardı. "Teke tek gelemediğine göre canını epey yakmışım!" dedim. "Yok yok. Böyle daha zevkli oluyor!" dedi önümdeki it. Arkasından biri geldi. Elindeki sopayı önümdeki itin sargısız eline verdi. "Şimdi ödeşme zamanı!" dedi önümdeki it...