Hastaneye doğru yola koyulmuştum ama tuhaflıklar devam ediyor ve etrafımdaki her kız bana gülümsüyordu. Aklım karman çormandı ama sebebi çokta umrumda değildi. Çünkü hayatım hiç olmadığı kadar güzelleşmeye başlamıştı. Hastaneye girdim ve anneme arayıp odayı öğrendim odaya yaklaştığımda ağlama seslerini duydum. Odaya girdim. Kardeşim iğne korkusu yüzünden kolunu sallıyor, hemşire de serumu takamıyordu. Kardeşim bana karşı saygılıydı beni görünce sakinleşti ama kolunu yine de çekiyordu. Kolunu tuttum ve hemşire bana döndü gözleri tuhaf bi biçimde büyüdü ve teşekkürler dedi gülümseyerek..

Serumu taktıktan sonra kardeşimin kolunu bıraktım ve annemi sordum ona çünkü annem ortalıkta yoktu. Kantine gittiğini söylediğinde başımı tamam anlamında salladım fakat hemşire halen yanımızda yeni iğne açıyordu sanırım başka bir hastaya takacaktı. O an telefonuma mesaj gelince birden elimi yukarı kaldırdım ve hemşirenin elindeki iğne parmağıma battı. Sıçradım birden ve hemşire Çok özür dileriiim diyerek parmağımı tuttu. Önemi yok derken kanadığını gördüm. Tam elimi çekecekken hemşire birden ağzına zütürdü ve parmağımı emdi. Gözlerim fal taşı, ağzım açık ve nefesim birden köpek gibi hızlanmıştı. Kan boşa akıtılmaz dimi ama? diyerek güldü ve iğneyi tekrar eline alıp sallanarak tuhaf bi şekilde diğer hastanın yanına gitti. Bense hiç bir şey yapamıyor ve o anı düşünüyordum halen. Birden pantolonumun kabardığını hissettim. Hemen kardeşime '' ben bir wc'ye gideyim geliyorum dedim ve koşar adım wcye gittim.

Kabine girip kemerimi açtım içimden kendimi rahatlatmak geliyordu. Birden kabinin tıklatılmasıyla irkildim. Dolu ! '' dedim. Birden kapı açıldı. Kilitlemeyi unutmuştum o heyecanla büyük ihtimal.. O hemşire karşımdaydı ve ben donup kalmıştım. Kabine girdi ve kapıyı kilitledi. Beni iteleyip klozete oturmamı sağladı ve kendisi de yavaşça eğildi dizlerinin üstünde.. Devdıbını zaten bilirsiniz hehehe !! Hayatımın ilk ciksini yaşamıştım ve hastane tuvaletinde olmuştu.. Dışarı çıktığımda huzurun ve mutluluğun enlerini yaşıyordum resmen..