BÖLÜM 1
MENZOBERRANZAN
Yaşayan birinin bir ayak ötesinden, fark edilmeden geçebilirdi. Sürüngen bineğinin ayak sesleri
duyulamayacak kadar hafifti ve hem sürücü hem de bineğin giydiği kusursuzca yapılmış esnek örme
zırh, her hareketlerinde eğilip katlanıyor ve sanki derilerinin bir parçasıymış gibi duruyordu.
Dinin'in sürüngeni engebeli zeminde, duvarlarda ve hatta uzun tünelin tavanında rahat ancak çevik
hareketlerle ilerledi. Yer altı sürüngenleri yapışkan, yumuşak ve üç parmaklı ayakları yardımıyla
kayalara bir örümcek kadar kolay tutunabildiklerinden, tercih edilen bineklerdi. Aydınlık yüzey
dünyasında, sert zeminlerde yol almak geride lanet izler bırakmazdı, ancak Karanlıkaltı'nın neredeyse
tüm yaratıkları infra görüş yetisine sahiptiler. Ayak izleri, bir dehlizin zemininde sıradan bir yol
izlediklerinde kolayca fark edilebilecek ısı kalıntıları bırakırdı.
Sürüngen bir tavan uzantısı boyunca ağır ağır ilerlerken, Dinin oturduğu eğere sıkıca yapışmıştı.
Sonra hayvan kıvrak bir hareketle bulundukları yerden duvarın uzak bir noktasına sıçradı. Dinin
izlerinin sürülmesini istemiyordu.
Ona yolunu gösterecek bir ışığı yoktu, ayrıca buna ihtiyaç da hissetmiyordu O bir kara elfti, bir
drow, dünya yüzeyinde yıldızlar altında dans eden şu orman halkının kara denli kuzenlerinden bin
Dinin'ın karmaşık ısı çeşitlemelerini canlı ve renkli imgelere çevirebilen gelişmiş gözlen için
Karanlıkaltı ışıksız bir dünya olmaktan çok uzaktı Uzaktaki bir çatlak veya sıcak bir akıntı tarafından
ısıtılmış duvarlarda ve zeminde spektrumun tüm renklen donup durmaktaydı En belirgin olanı da
yaşayan varlıkların bıraktığı ısı ıdı ve bu da kara elfe düşmanının tüm ayrıntılarını yüzeyde yaşayan
birinin parlak gün ışığında görebileceği kadar net algılama olanağı sağlıyordu
Normalde Dinin şehri yalnız terk etmezdi Karanlıkaltı dünyası yalnız geziler için fazlasıyla
tehlikeliydi, bir kara elf için bile Ancak bugün durum farklıydı Dinin geçişinin dostça olmayan drow
gözleri ta