Babamın hayatındaki en önemli şey hep briç olmuştur. iş çıkışı takıldığı oyun salonu gibi bir yere gider gece geç vakitlere kadar oynardı. Eline kitap değmemiş adamın kitaplıkta ufak bir briç kitabı seti vardı, uykusunda bile as karo diye sayıklardı. Hayatının israfı bu işten bir geliri yoktu ama brice başlamadan önce tüm maaşını ganyana akıtıyordu. Kumarı briçle bıraktı diyebiliriz. Neyse babamı fazla uzatmadan diğer aile üyelerinden bahsedeyim.
Annem hem babamı idare edip hem evi geçindirmeye çalışırdı. Çok zor zamanlardan geçiyorduk ve o da varıyla yoğuyla çalışıyordu. Ailesinde öğretmen olan bilir, yarım gün dedikleri bu mesleğin ekstrası bitmez. hafta içi 30 derse girer, haftasonu ehliyet sınavları kpss vb olan sınavlara katılırdı. Okuldan gelir gelmez o da yatağına çöker akşam geç vakitlere kadar dinlenirdi. Annem yıllardır sabah antidepresan akşam uyku ilacı alıyor buna rağmen sinirleri harab olmuş ve gözüne düzgün uyku girmeyen bir kadındı. O beni her ne kadar sevse de kendimi hep bir yük gibi hissettim hayatta. Hep olmasam daha iyi olurdu dedim.