babam akşam eve geliyor. durumu öğreniyor. gayet sakin hala. inanılır gibi değil arkadaş. karşısına alıyor beni. konuşuyor.

"evladım zehir ettin bize dünyayı ne istiyorsun? ne sıkıntın derdin var senin oğlum nolur söyle bize" diyor. "baba beni nolur bi kerecik dövün" diyorum. "bi kere döversem uslanacak mısın?" diye soruyor. karşılıklı sözler veriliyor.

abi onca yıl artık nasıl bir birikmişlik varsa babam tüm gücünü uzak doğu sporları ve esnaflığı sentezleyip öyle bir topluyor ki sağ elinde.

tek tokatta hem babam hem ben nirvanaya ulaşıyoruz. o kadar canım acıyor ki yiğitliğin falan ağzına sıçarım köpek gibi ağlıyorum. babam da tutamıyor kendini o da başlıyor ağlamaya. bir daha bana asla elini sürmüyor. ben de tek bir sefer bile dayak istemiyorum.

ailemiz bu son dayak ayiniyle normale dönüyor. tek tokatta bütün dertlerimizden arınıyoruz. hikayenin ana fikri, annenizi babanızı çok üzmeyin. özellikle babanız askerliği komando olarak yapmışsa sakın bak. aman diyorum.