process evrim geçiriyor. babam eve geliyor. ben "hoşgeldin" diyorum. "hoşbulduk" diyor. üstünü değiştirip beni dövüyor. ben iyi geceler dileyerek gidip uyuyorum. ağlamak gülmek falan yok. hislerimizden arınmışız. dayak var ve bu bizim tek gerçeğimiz. yaklaşık üç yıl böyle geçiyor. biz olayı çeşitlendirip evde her gece iki su bardağı kırmaya da başlıyoruz. sadece iki. rutinimiz böyle. bu durum genç annemin pgibolojisini bembeyaz yapıyor içten içe. doğurduğun çocuk "beni dövün lütfen yalvarırım beni dövün" dese? değil mi? kadın belli bir müddet dayanıp bu renkli dünyamıza küçücük bir adım atıyor. ayağına sıçayım anne. önce tokat, şaplak falan derken... annem bir müddet sonra eşşeğin amıyla suyu buluşturuyor. merdaneler, oklavalar, tavalar, maşrapalar falan derken ev cehenneme dönüyor.