Nazan orada koyduğum yerdeydi, alnımdan akan terleri silip geçtim bende yatağa elimi sürdüm yüzüne, gözlerini açtı.
"Kahba, kahba ne oldu bana ? En son..En son bi kız çocuğu vardı, beni çağırıyordu "Gel" diyordu. Nerede o şimdi ? Nasıl girdi buraya anlatsana kahba.. Ne oldu bana anlat."
"Kabus gördün hayatım, takma kafana geçti." Diyebildim sadece boğazım düğümlendi hiç bir şey diyemedim.. Nazan'ı uyuttuktan sonra bende kapadım gözlerimi.. Çok kötü bir kabusla kalktım sabah ezanı okunurken.
Ebrar arıyor beni.. Gülçin gelmiş yine, çağııyor telefondan ürkek, masum bir sesle, gidiyorum arabayla.. Dışarı da sanki ben varım dünya da sanki başka bi insan yok.. Gidiyorum evin önünde Ebrar duruyor, soruyorum ne oldu diye " içerde" diyor " Kim" diyorum camı işaret ediyor..O kı oradayı gördüğüm, gördüğümüz kız orada bana bakıyordu gözleri yoktu, o masumluğu girmişti.. Tekrardan Ebrar'a bakıyorum bu sefer Nazan beliriyor karşımda, "Yardım et" diyor kime diyorum "Kızlarımıza" diyor " Ne oldu diyorum" yukarıyı gösteriyor.. Mine ile Zeynep o küçük kızın yanında ağlıyor, koşuyorum yukarı karanlık odadan sesler geliyor, basıyorum lambaya açılmıyor, biri itekliyır beni arkama dönüyorum Gülçin bu ayakları ters dişleri kirli saçları bellerinde arkamda o kız beliriyor, odada sadece ikimiz kalıyoruz.. Elinde bir kağıt Gülçin'in çizdiği resim gösteriyor bana..
Uyandığımda sabah ezanı okunuyordu çok kötüydü abi böyle rüya olmazdı he birde o kağıt niye girmişti ki şimdi rüyaya çöp tü o ama onu almalıydım oradan.. Sabah ezanı da bitse de uyusan diyordun kendime..