Okumadan önce bir düşün, neden bu hikayeyi okuyayım diye... Sor kendine.." Korkmak için mi okuyorum yoksa gerçeklerle yüzleşmek için mi" ? Senin ki hangisi ?

işimde başarılı bir pgibiyatristtim, bana gelen hastalar genelde Obsesif kompulsif ve ilişkili bozukluklar aynı zamanda da Travma ve stres ilişkili ile ilgili hastalardı.. Şu ana kadar iyileştirmediğim hasta yoktu veya çok nadirdir... Onlarda zaten benim himayem altındayken 1 ya da 2 güne ölürlerdi, dayanamazlardı işte yaşadığı duruma, hastalıklarının son zirvesindeydiler.. Biz 2 kişi çalışıyorduk yardımcım vardı bir tane.. Adı Ebrar'dı son 2 senedir benimle birlikteydi kendisi, hoş bir muhabbeti olan saygılı bir kızdı... 2 yılda abi-kardeş konumuna gelmiştik, benim dediklerimi aksatmıyor benim yolumda ilerlemeye çalışıyordu...
Pazar günleri ben herkes gibi genelde evde olup televizyonun karşısında gazete okuyarak kahvaltımı edip çocuklarla biryerlere çıkardım, gezdirmeye fırsat olmuyordu onları... Bu pazarda öyle bir plan yapmıştık hanımla ama Ebrar "Bir hastanın yakınının kendisini aradığını ve acil yardıma ihtiyacı olduğunu... Bizim ünümüzü duyup yardım istediğini " belirttiğini söyledi.. Kıramadım, Ebrar'ı evinden alıp ofise doğru yola koyuldum, genelde çıkmazdım evden lakin çok acil olsa gerek ki pazar pazar rahatsız etmişlerdir diye düşündüm..