Kapıya doğru yönelip yavaşça açtım kapıyı. Emin hala yataktaydı. Kapıyı kapatıp yatağın yanına doğru ilerledim. Kapının kapanma sesiyle birlikte Emin uykulu gözlerle arkasını döndü. Bi gözünü eliyle ovuşturarak şaşkın şakın yüzüme bakmaya başladı.

“Sen kimsin?”

“Tanıyamadın mı?”

“Hayır, tanıyamadım kim aldı seni içeriye? Annem, babam nerede?”

“Annen seni en yakın arkadaşın Ömer’le baş başa bıraktı. Baban da her zaman ki gibi ekmek almaya gitti. Utanmıyor musun lan yaşlı başlı adamı her sabah ekmeğe gönderiyorsun dingil?”

“Ne saçmalıyorsun lan sen. Kimsin adam gibi konuş benimle.”

“Koç sinir yapma ya sen eve gelen misafire böyle mi davranıyorsun? Kalk üstünü giyin kahvaltı yapacaz.”

“giberim lan seni” diyerek yataktan bi hamlede kalkıp yakama yapıştı. Sağ kolunu bileğinden yakalayıp boynuna doladım. Kolunun acısıyla arkasını dönünce dizinin arkasına tekmeyi basıp diz üstü yere çöktürdüm. Montun fermuarını açıp silahı çıkardım. Ensesine dayayıp konuşmaya kaldığı yerden devam ettim.