Gözlerimizi açtılar. Okan dikiliyordu karşımızda öylece.
O: kaçtınız mı sandınız lan ?
Egeye döndüm. Bir şey yapacak durumda değildik. Sert bi şekilde okana bakıyordu. Çok dikkatli görünüyordu.
O: merak etmeyin sizinle bi işim yok.
Gözlerimizi kıstık, birbirimize bakıyorduk egeyle. Anlamamıştık. Bi anda kafamıza dank etmişti. 10 dakika kadar sessiz kaldık. Bi araba geldi.
Eylülü, Ekimi ve Mirayı indi arabadan. Biz ayaklanır gibi olmuştuk. Geri oturttular. Ege bağırmaya başlamıştı. Benim gözlerim sonuna kadar açılmıştı. Nutkum tutulmuştu. Bir şey diyemedim.
Ege çocuklarını göremediği için de ayıryetten hiddetlenmişti. Onlara bir şey mi yaptılar korkusuyla bağırıp çağırıyor , küfrediyordu sağa sola.
Eylüle bakıyordum. Ağlıyordu, hıçkırarak ağlıyordu. Uçlarına çiviler çakılmış bir sopa getirdiler. Okan tutuyordu sopayı. Eylüllere doğru yürümeye başladı, bana bakıyordu bir yandan. Ekimi aldılar kucağından. Eylülün gözü bağlıydı hala. Vermek istemediği ekimi, zorla çektiler , aldılar elinden.
Okan, eylülün arkasına geçmişti. Boynundan sarılmıştı ona. Bana bakıyordu muallak bi şekilde sırıtarak. Ben ağlıyordum. Acınacak haldeydim. Bağırmaya başladım. Eylül korkuyordu.
yanıma doğru getirdi eylülü. birkaç metre önümde durdular.
Yüzüme sıçrayan kanla kapattım gözlerimi, bakamadım eylülün yerde uzanan bedenine.
Ekim ağlıyordu. Ona da dönemiyordum. Gözlerimi kapatmış , bağıra çağıra ağlıyordum. Ekimi yere koydular.
Başına geçti ekimin. elini göğe doğru kaldırmıştı okan sopasıyla birlikte. bana bakıyordu. dalga geçercesine gülüyordu. Avazım çıktığı kadar bağırıyordum. Boğazım yırtılacaktı neredeyse. Hızla indiriyordu elindekini. Belki bir saniyeden kısa sürede gerçekleşiyordu. Ama uçurumdan düşermiş gibi yaşıyordum o anı içimde. Nefes alıyordum ama , ölüydüm ben aslında. Sadece bağırıp ağlıyordum. Tam ekim'ime dokundurduğu anda elindekini, irkildim. Yerimden sıçradım. Çok fazla terlemiştim. Gözlerimi açtım Ekim'in şu sözleriyle :

"Hadi babaa kahvaltı hazır."

--SON--