O sabah saat 6'dan 8'e kadar bundan sonra ne yapacağım hakkında kararlar aldım. Bundan sonra şu bi senede arkamda bıraktığım pislikleri üniversiteye gidene kadar temizlemem lazım. içim rahat bi şekilde gibtir olup gidebilirim bu şehirden. Hala kalbim acıyor hafif hafif. Öyle manevi bi acı değil.. Göğsüm sıkışıyor.. Nefes aldıkça ciğerlerime batıyor içerden bişeyler...

Kurallar koydum. Uygulamayı da kafama koydum. Asla ama asla derslerini ihmal etmek yok. Bu altın kuralımız. Bundan sonra kimseye acımak yok. Kendim için. Olur da Ayşe geberip gider trafik kazasında o zaman en azından dersleri ihmal etmedim diyebilmek için var bu kural. Sigorta bi nevi.

Nefretim sıcakken hata yapabilirim. Kendimi iyi tanıyorum artık. içten içe biraz eğlenmek istiyorum. 10.sınıfı ve yazını sadece derslerime ve Sema'nın ciksi vücudunu iyice tanımaya adama kararı aldım:)) biliyorum şu an yazsam şu an gelecek. O yüzden çok da zor değil. Biraz eğlenmek benim de hakkım artık. Bu kadar çektiklerimden sonra bunu yapmak da farz oldu. Sadece Sema değil tabiki,kim önüme çıkarsa. Sınıftan, mahalleden ayrım yapmadan. Bundan sonra istediğimi almaya odaklanıyorum.

Bu düşünceleri kimseyle paylaşmak yok.( he amk görüyoz) Sadece kendime kalacak. Çok fazla konusmak yok. Gerektiği yerde konuşmak var. Az laf çok iş.

Kendimizi sürekli geliştireceğiz. Geliştireceğiz? Nedense artık çoğul konuşmaya başladım kendimle. Sanırım beni terk eden ruhum bana küçük bi hediye bırakmış. Bana yapmam gerekenleri söyleyebilecek, tıkandığım yerde yardım edebilecek küçük bi şeytan. Sana minnettarım ruhum. Her neredeysen...

Evet, geliştireceğiz. Kitap, edebiyat,müzik, spor,dersler işime yarayabilecek her alanda kendimi geliştirmem lazım.

O zaman okuduğum kitaplardan özünü çıkardığım bi çok bilgi var. Hassas noktaları çözümlemeyi başardım sayelerinde. Şimdi bakıyorum da ne kadar doğru kararlar almışım o sabah. Uygulamaya koyulmamam için hiç bi sebep yok bunları.

-Başlıyoruz öyle mi?,dedi içerden birisi
-Başlıyoruz, hemen başlıyoruz..