Ben olayları kavramaya çalışırken 3 gün daha geçmişti hastanede. Eylül sürekli yanımdaydı. Ege de pek bırakmıyordu beni. Arada bir dönüşümlü olarak eve gidip geliyorlardı.
3. gün ege mirayla içeri geliyordu. Ben yanımda oturan eylülü seyrediyordum öylece. Gözlerimize bakıyorduk. Ege sessizliğimizi bozdu
Eg: eylül arabanın benzini bitmiş ben 100liralık attım tamam mı
E: ah tamam ya teşekkür ederim (çantasında cüzdanını aramaya yöneldi)
Eg: ya nabıyon sen bırak onu bırak, zaten her şeyi ödeyen sensin anasını satayım bide 100 liranın lafını yapıyor
E: ya ama olmaz ki öyle ege
Eg: şş saçmalama
E: eh iyi madem teşekkür ediyorum tekrardaan.
Hangi arabaydı ulan bu ? eylülün ne zamandır arabası vardı ? benim neden haberim yoktu bundan ?
B: ne arabası ya
E: nasıl ne arabası canım ?
B: arabanız mı var (herkese seslendim)
Eg: kanka iyi misin ahahaha
E: canım benim arabam iştee ?
Miray egeye yaklaşarak
M: durumu pek iyi değil galiba ya
E: yok ya afalladı birden, lisedeyken de ne zaman bişey sindiremese kusardı şerefsiz. biraz zaman geçsin kendine gelir
M: ıyy iğrençsin ya
B: ifşalamasana lan beni
Eg: ya sanki yabancıyız aa durun ben bi doktorla konuşup geleyim
Ege gitti geldi.
Eg: hadi yine iyisin yarın eve gidiyoruz
B: heleşükür ya
Eylül bana sarıldı. Öptü yanağımdan. Özlemiş gibiydim dudaklarını, ama sanki hiç ayrı da kalmamışım gibi bi tadı vardı. Ben de onu öptüm oturduğum yerden. Kokladım boynundan.
E: aşkııım şş bak insanlar var
B: kendisi demedi mi yabancı değiliz diye
Eg: öhöhö yani evet de
B: iki hasret gideriyoruz şurda
Hasret deyince yine gülmeye başladılar. Ama yalan değildi, hasret gideriyordum eylülümle.