Dizlerimin üzerine çöktüm. Bir şey söyleyemiyordum. Nutkum tutulmuştu sanki. Önüme bakıyordum sadece. Ege yanıma koşmuştu. Elini karnıma koymuştu. Etraftan üzerime doğru koşuşan insanları gördüm. En son hatırladığım şey , buketin bana bakarak çığlık atarak ağlamasıydı.

Uyandım. Hastanedeydim. Miray, ege ve buket başımdaydı. Hemen solumda buket, sağımda ege duruyordu. Miray biraz daha uzaktaydı.
E: aha vanic , lan oğlum iyi misin şş
B: noluyor amın...
Bu: allahım şükürler olsun şükürler olsun
E: iyi misin oğlum bi ağrın sızın var mı lan
B: ne oldu öyle dıbına koyayım
E: oldu bitti be oğlum boşver ne olduğunu. bi sıkıntı yok şükür
B: ah karnım (elimi sargılı yere zütürdüm)
E: herkesin başına gelebilir be oğlum. geçti artık problem yok merak etme.
Bu: vanic , iyisin dimi bak bi sorun olmasın söyle hemen bişey istersen
B: yok yok iyiyim, ne zaman gidiyoruz burdan (kalkmaya yeltendim)
E: lan bi dur be bi dur ne acelen var, daha gidemeyiz zaten.
B: ee siz , siz gidin
E: saçmalama be dıbına koyayım bi kere de saçmalama mantıklı bişey söyle
B: ne yapacaksınız burda iyiyim ben siz gidin
Bu: ege isterseniz siz mirayla eve geçin ben burdayım zaten
E: ya yok olmaz öyle şey
B: olum gerç...
E: sus aq olmaz dedik

Biraz yorulmuştum konuşmaktan. Başımı yasladım yastığa. Derin bi nefes aldım.
Tekrar uyandığımda baya bir zaman geçmiş olacak ki ege ve miray uyuyordu. Buket başımda saçlarımla oynuyordu. Uyandığımı görünce o uyandırdı sanıp ellerini çekti. Tuttum, geri koydum ellerini.
Bu: çok korktum biliyor musun
B: bişey yok merak etme
Bu: seni kaybetmeyi düşünmek bile ne demek biliyor musun sen ?
Bişey demedim. Öylece uzanıyordum. Aklıma sürekli bir kız profili gelip gidiyordu. Eylül gibiydi, ama o değildi. Eylülün saçları daha açık renkliydi. Siması eylüle çok benziyordu, ama eylül daha buğday tenliydi. Çok kafa yoramadım, uykuya dalmıştım çoktan.