12 yaşındaydım daha çocukken başlamıştı herşey aslında küçükken bu durumlar karşılaştırınca küçükken olanlara razıyım Yüce Allah düşmanına yaşatmasın benim yaşadıklarımı.

Yaş 12:
O gün her zaman ki gibi akşam yemeğini yeyip oturuyorduk annem babam ve ben her şey normaldi veya ben öyle sanmıştım beni ozamanlar 9 olduğunda yatağa diye azarlar her zaman o saatte beni uyuturardı "anne seninle uyumak istiyorum" dediysem nafile kabul etmedi annem,ben ısrar ettim çünkü yatağa gittiğimde olacakları biliyordum.
Annem ışığı kapattı gitti ben ise, artık alışkın olduğundan beklemeye koyuldum, beklerken uyuya kalmışım.Ve ismim söylendiğinde uyandım yine aynı olay başımda bir kadın, yüzü gözükmüyor, simsiyah elbiseleri,up uzun saçları ile benim başımı okşayıp "sen benim oğlumsun diyor" ben eskisi gibi korkmuyordum artık ona alışmıştım. Bana sürekli "seni alacağım seni alacağım"diyordu bir süre daha kaldıktan sonra kendiliğinden gidiyordu. Her ne kadar buna alışsamda büyüdüğüm de işler çok değişti.

Yaş 23...
16 yaşımdan bu yana hiç görmemiştim onu herşey bir perşembe günü başladı.
(Telefon çalar)
-Alo *** bey ailemiz kaza geçirdi.
Dondum kaldım boğazım düğümlenmişti ağlamak istiyordum fakat başaramıyordum. Hemen hastaneye koştum yaklaşık 1-1.5 km yolu nasıl koştum farkında bile değildim.
Ve o söz. "Anne ve babanızı kurtaramadık" Yere çöktüm başımı ellerimin arasına aldım hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım annem ve babam ikisi aynı anda bunu kaldıramazdım, saatlerce ağlamaktan yorgun düştüm hemşire bana şu getirdi ve şu sözleri söyledi "sen benim oğlumsun" arkasından baka kaldım yoksa o mu yapmıştı tüm bunları, tüm bu sorunların cevabını zamanla bulacaktım.
Annem ve babamı hakk'a uğurladık cenaze dönüşü evime gelmiştim, evin içindeki fotoğraflara bakarak ağladım ağladım ağladım, yorgunluktan oracıkta uyuya kalmışım uyandığımda saat gece 2:00 boğazım kurulmuştu mutfağa gittim su içmek için suyu doldurdum bardağı elime aldım tam kafama diktim, o yukarıdaydı o anı tarif etmek imkansız gözleri, gözleri ateş kırmızısı göz bebekleri yok ve bana "sen benim oğlumsun neden onlar için ağlıyorsun" sağır edici, beynimin içinden gelen bir ses ile ağzında ki dişler up uzun kömür kadar siyahtı, besmele ile hemen oturma odasına koştum aman Allahım koltukta uzanan kişi, bendim arkadaşlar bendim, Allah-u Teâlâ o durumu kimseye yaşatmasın, koltuktaki ben,ve ya her ne ise gözlerini açıp bana baktığında, bayılmıştım sabah ezanının sesi ile uyandım hemen abdest alıp camiye koştum. Camiiden içeri adımımı attığımda içim huzur doldu.