- yada whatsapp ı silip kimseye belli etmeden nakil mi istemeliydim... ? Öyleya bu birinci seçenek imkansız gibi birşey. Onun beni yakın arkadaş olarak gördüğü çok açık... Doğru o zaman ayrılmalıydım sınıftan. Kimseye belli etmeden. Böylece onu ve güzel yüzünüde 'unuturdum'...

Bir dakika ya? Ne unutması? Unutmak için mi o kadar değer veriyoruz? O kadar rüyayı unutmak için mi kurdum? Tabikide HAYIR. O halde ne olursa olsun, içimdeki ona karşı olan duyguları bastırmıyacak, onu unutmayacaktım. Ya zaten sırf platonik bir aşk için sınıfı terk etmem, "mallık" olurdu. Tabiya, olum malmıyım ben niye gidiyim?

Onun beni sevmesi şerefine layık olmaya çalışmak varken niye gideyim?
Kesinlikle!
Tüm bunları düşünürken hafta sonuydu...
Günlerden cumartesiydi...
Gece saat 2.5 sularıydı...
Çıkardım kulaklığımı, attım bir köşeye...
Bir karara vardım, dedim şimdi bir söz vericeğim!
-o beni sevene kadar uğraşıcak, ona iyi ve gizemli gözükücektim... Böylece onun içinde zamanla bana karşı duygular oluşacaktı...
-asla pes etmeyip 'kanka' statüsünü daha yukarlara çıkarıcak ve 'sevgi' ye dönüştürecektim.

üçüncü ve en ÖNEMLi GEÇERLiLiĞiNi KAYBETMEYECEK son sözüm ise:

-sonuç ne olursa olsun, o ne derse desin, onu asla UNUTMIYACAĞIM. Hayatımın her anında, her adımımda, her nefesimde hatırlayacak, bu sevilmeye değer insanı sevecek, ömrüme başka birini sokmayacaktım...