Ertesi gün okula gittiğimde cam kenarı sıranın en arkasına biz oturduk. Daha doğrusu oturmadık da ben yanımdakini kaldırdım aga böyle böyle diye. Sonra onların sıraya gittim.

-Kusura bakma ya ben biraz Ayşe'yi çalıcam senden:))
-Vaay demek öyle gidin gidin gözüm görmesin:))) dedi arkadaşı.

Ulan herşey ne güzelmiş. Şimdi anlatırken bile içim ısındı. Isınacak bi içim de yok ama olsun. Olsaydı ısınırdı.

Bi öğrenci okul hiç bitmesin ister mi... ben istiyorum beyler... hiç bitmesin o okul..hep aramızda on santim olsun bizim..

Dedim size. Bu adam bu yaşında bulacak mutluluğu. Biliyodum hissediyodum.

Cem diye bahsettiğim arkadaş vardı. O da aşırı kral çocuktur. Tenefüslerde onlarla gezerdik. Onlar dediğimde ayşenin ingilizce dersinde yanında oturan kıza vurulmuş bu da. Çok iyi bi dörtlü ekip olduk. Ayşenin yurttan arkadaşları falan hepsiyle tanıştım. Bize gelen geçen çok yakışıyorsunuz dedikçe mutlu oluyoruz falan. Buna matematik anlatırdım ben. Öğle araları sınıfta kimse olmazdı, kantinden yemek alır; gelir ders çalışır, konuşurduk. Güldürürdüm hep onu.

Bi gün hiç unutmam böyle soru çözüyoruz beraber. Ben baya dalmışım sıranın üstüne koymuşum kitabı,iki elimle dikmiş okuyorum. Şöyle bi gerineyim dedim. Döndüm ona doğru.

Dirseğini koymuş masaya.. kitap bacağında tek eliyle tutmuş açık tutuyor... ben soru çözerken bana öyle tatlı tatlı bakıyor gülerek...

Beni oraya gömün. Daha da bişey istemez bu çocuk. Şu an düşünüyorum da hayatımda en mutlu olduğum an olabilir beyler. Bu kadar aşıksınız ölüyosunuz onun için.. Sonra beraber olmuşsunuz. Soru çözerken öyle seni izliyor. Orada ölsem mutlu ölürdüm.