Gittim yanına parka oturmuş bekliyor. Oturdum selam vermeden. Ya bu artislik kime amın oğlu. Sanki kız Ayşe'yle arana giriyo..mal mısın nesin.

-Evet,ne konuşucaz.
-Ben pişman değilim
-Anlamadım
-Ben yaptığımız şeyden pişman değilim. Bana kalırsa vicdan azabı çektiğin için benden uzaklaştın. Bana zarar verdiğini düşündün. Bunu bil ben pişman olmadım.

'Niye tam zütünün üstüne oturamıyosun o zaman zaaaaa' demeyi çok istedim o an.

Ah be kızım keşke bilsen gönlümün dolu olduğunu. Haklısın düşündüm bu dediklerini ama bunlar devede kulak. Sebep bu değil ki. Yapacak tek bişey var kaldı beyler. Ölümüne ajitasyon

-sema bak ben sana kendimi çok kaptırdım. sana derken sürekli ne konuştuğumuzu biliyosun.ona iste. Bunun yuzunden seni sen olarak göremedim henüz. Derslerim de çok kötü. Bırakalım yaza kadar olmaz mı? Yazın bunlarla değil de kendimizle var olalım. Deneriz o zaman tekrar. Şu derslerimi düzelteyim önce. Sen değilsen de ben pişmanım. Zamana bırakalım. Olmaz mı?

Tek amacım iletişimi kesebildiğim kadar uzun süre kesmekti. Ayşe'yle bana herhangi bi zarar verebilirdi. Bunu yaparsam yaza kadar unutur beni. Hem yaptıklarımızdan tiksinir amk. Bida görmek istemez ben de Ayşe'ye,yoluma bakarım.

-Tamam haklısın. Ben de onlarla beni bil istemem. Sen simdi dersleri düşün. Ben de. Yazın görüşürüz.

Biraz çabuk oldu. Tiksinmeye soğumaya başladı heralde. Ne güzel.

Ne kadar olgun kızmış amk. Konuşmaları falan bir akıcı. O tiki halleri falan yapmacıkmış. Harbiden hiç gerek yoktu. Şimdi karşıma gelse aynen bunu derim 'Hiç gerek yoktu..'

Kalktık sarıldı bana. Son olmasını dileyerek ben de sarıldım. O gün o iş bitti.

Bitsin.

Bitti mi?