Ağlamak istedim. Ağlayamadım. Hiçbir şey yapamadım. Sadece defalarca mesajı okuyordum. Belki doğru söylüyordu, onu bir kez daha görsem belki de bırakamazdık birbirimizi. En uygunu böyleydi belki de. Ama bunlar kendimi kandırmaya çalışmalarımdan birkaç tanesiydi sadece. insan sevdiğini son kez görebilmeliydi. Son kez içine çekebilmeliydi kokusunu. Sadece oturdum, sigara içtim sabaha kadar.
Bi ara mutfağa yönelip yaptığı yemekten yiyecek oldum bi kaşık. Yiyemedim. Kaşığı fırlattım, tekrar balkona geçtim.
Sadece içiyordum, içime çektiğim şey eylülün kokusu değildi bu akşam, LM'nin yoğun dumanıydı.
Öylece balkonda uyuyakalmıştım. Sabah uyandığımda zütüm donuyordu. Ocağın ilk haftası balkonda uyursam olacağı buydu zaten. Hemen içeri geçtim , kaloriferin yanına yumuldum. Battaniyeye sardım kendimi. Burnum akıyordu. Egeyi aradım.
B: alo nasılsın
E: iyiyim kanka iyiyim çıkıyormuşumu bugün şükür sen nabıyosun
B: oğlum eylül gitti
E: nasıl yani kanka nereye gitti
B: anlatırım, ne zaman çıkacaksın
E: öğleden sonra çıkarım heralde
B: sahile gelebilir misin
E: gelirim kanka tamam hadi hayırlısı
B: hadi eyvallah
E: şş kendine dikkat et lan
B: merak etme kanka görüşürüz