Eve gidiyordum. Aklımda bir sürü düşünce vardı. Kafam allak bullak olmuştu. Herkesten her yerden bişeyler toplamaya çalışıyordum ama asla her şey yerine oturmuyordu. Hep bir parça ekgib kalıyordu. Eve gittim. Zili çaldım eylül açmadı. Duymamıştır heralde diyip anahtarımla girdim.
Eylül yatağıma oturmuş , hüngür hüngür ağlıyordu. Hemen yanına oturdum. Sarıldım.
Şaşırmıştım da doğrusuz
B: eylül iyi misin ne oldu canım sana böyle
Eylül bişey demiyordu. Sadece ağlıyordu.
O da boynuma sarıldı, alnını yanağıma koydu. Öylece ağlamaya devam etti.
Gözyaşlarını sildim.
B: eylül konuşmayacak mısın
Eylül hıçkırıyordu. Doğrulur gibi oldu. Gözlerimi açarak "ee" der gibi bakmıştım.
E: vanic
B: söyle canım anlat
E: ben
B: ne oldu sana bitanem benim
E: ben gidiyorum
Bi anda gözlerim yuvalarında sağa sola dönmeye başlamıştı. Ne demekti bu "gidiyorum" ? Ne dediğinin farkında mıydı ?
B: ne saçmalıyosun eylül ne gitmesi
E: babam vanic, babamı vurmuşlar (gözyaşlarını birden boşaltırcasına ağlamaya başladı)
B: ne nası...
E: annemle birlikte ingiltereye gidiyoruz
B: eylül neler oluyor ne diyosun sen ya
Kalktım. Hızlıca balkona gittim. Annesini aradım
B: ben Ea: eylülün annesi
B: aa alo
Ea: evet ?
B: duyduklarım doğru mu
Ea: eylülü almaya geliyorum , akşam 8 uçağıyla gidiyoruz
Kapattı

Telefonun elimden yere doğru kaydığını hissettim. Eylül gidiyordu. Eylül'üm gidiyordu.