Aradan 3 ay geçti yani 5. Ay. Ygs stresini iyiden iyiye hissetmeye başlamıştım. Ancak dopamini anlatan reisin dediği gibi derslerdeki başarım daha da artmıştı.

Hem çok çalışıp hemde tam anlamıyla çalışıyordum yani 3 saat dersin başına geçip boş boş okuyup soru çözmek yerine konu konu anlaya anlaya pekiştire pekiştire gidiyordum.

Her neyse 73 kiloya yaklaşmıştım ve boyum 188 olmuştu hala zayıf dursamda. Git gide toparlanıyordu vücudum. Tipimde vaya oturmuştu. Saçlarımı kestimiştim. Yani tam anlamıyla değişim yaşamıştım. Kıyafet dolabım da dolup taşmaya başlamıştı.

Ama hala arkadaş edinmek yerine genelde babamla kahvede arkadaşlarına karşı batak atıyordum. Aslında biliyor musunuz o adamlar kat kat iyi yaşıtlarımdan veyahut yaşıtlarımızdan. Amk yapmacık değiller dert tasa yok oturuyorlar akşama kadar batak oynuyoruz. Emekli maaşları geliyor. Evlatları üniversiteyi bitirmiş. Para sıkıntısı olunca çocukları gönderiyor ne güzel hayatta, enerji yok bende enerji olduğu sürece hayatım bin kat iyi herkesinkinden bana göre.

Babam onlara göre küçük ama bağ kur emeklisi. Erken giriş yaptığı için. Her neyse arada bir onların yanına gidiyorum sonra spor koşular. Oyun salonları veyahut sinemaya falan gidiyordum. Tek başına yapacak şey bulmak zor. Ama Allah'tan Zeus var ki günümün çoğu köpek parkında onunla oynamakla gezmekle vs ile geçiyor.

Zeus diyorum ama kendisi dişi. Athena falan koysam iyiymişte koydum bir kere. Bu arada amerikan pitbulu. Bununla bide eğitime gittik 4 aylık eğitim sonunda aldığı takviyeli mamalar falan sayesinde benden daha fazla kasa sahip oldu pek adil değil ama yapıcak birşey yok.