Oturdum kaldım koltuğa. iki elim iki yanda. Hemen giyinmeye çalışıyorum. Geçirebildiğim ne varsa geçirdim üstüme. Oturdum.

Kız geldi. Yanıma oturdu. Sarılıyor boynuma sımsıkı. Şevkat bekleri gibi. içim yanıyor beyler. Sanki filmmiş gibi yaşıyorum kaç gündür. işim bitince tamam hadi dağılalım kendine iyi bak diyecek gidecek gibi.

Hiç sarılmadım. Ne ellerimi kıpırdattım ne döndüm yüzümü ona. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı sol tarafımda. Ağladıkça daha çok sıkıyor, sıktıkça daha çok ağlıyor.

Kalktı montunu çantasını toplamaya başladı

-Olmayacak demi yuyu, sevmeyeceksin hiç beni.

Hiç bişey demedim. Çünkü haklıydı. Bunun üstüne nasıl devam ederim. Gönlüm hiç olmadığı kadar doluyken seni nasıl severim.

-Ben gideyim o zaman, dedi

Kalktım kapıyı açtım. Ağlayarak giyiyor ayakkabısını. Bi yandan burnunu çekiyor bi yandan ağlıyor. Ne diyebilirdim ki? O durumda ne söylenir. Tam aşağı inecek atladı boynuma. Son kez sımsıkı sarılır gibi. Hiç bişey demedim, diyemedim. Birden bıraktı döndü indi merdivenleri hızlı hızlı. Sessiz ağlamıyordu artık. Sesi üçüncü kata kadar geldi.

Kapattım kapıyı arkasından. Evi topladım. Midem bulandı gittim kustum. Zorla kalktım aynaya baktım. Gördüğüm adamdan iğrendim. O kızın öyle ağlamasına ne olursa olsun sebep olan bendim.