Eylülün yanına gittim. Evden aldım onu. Sahile zütürdüm. Oturduk bi banka. Öylece otururken birden ağlamaya başladım. Hüngür hüngür ağlıyordum. Sanki annemi tekrar kaybetmişim gibi ,sanki elimdeki tek varlık olan Eylülü kaybetmişim gibi ağlıyordum. Eylül beni o halde görmeye dayanamadı. Sarıldı bana yanımda otururken. Başını omzuma koydu. O da ağlamaya başladı. Bana baktı sonra. Ben onu öyle görmeye kıyamamıştım. Gözyaşlarını sildim. O da benimkileri siliyordu zaten sürekli. Avuçlarcasına sımsıkı tuttum omuzlarından. Kendime yapıştırdım. Sonra bağırdım. Kafamı boşaltırcasına bağırdım sahile doğru.
Aklıma ege gelmişti. O adamlar kimdi ? Egeden ne istemişlerdi ki? Miraya da hiçbir şey demeden çıkıp gitmiştim hastaneden. Eylüle mirayı arattırdım.
E: alo miray nerdesin canım nasılsın
M: hastanedeyim eylül ne olsun işte bekliyorum
E: anladım canım alalım mı seni
M: şey aslında eylül..
E: efendim canım ne oldu ?
M: okan aradı beni.
E: ne ne demek okan aradı ? Ne dedi peki ?
Okan lafını duyunca bi ayaklandım. Hastaneden erken çıkmış olabilirdi ama en azından haberimiz olsa iyi olurdu.
M: okan aradı işte ve
E: vee ?
M: bana çok kızgın ya söylendi küfretti kapattı olanları biri anlatmış sanırım
E: boşver bak artık ege var senin yanında
M: evet tabi orası öyle de...
E: tabisi mabisi yok almaya geliyoruz biz seni
M: ben egenin yanında kalayım
E: olmaz öyle şey biraz dinlen sen de
M: tamam o zaman siz gelmeyin ya ben gelirim size
E: gelebilecek misin bak alabiliriz
M: gelirim gelirim hadi görüşürüz
E: görüşürüz canım

Okanın çıktığını öğrenince bi aramak istedim.
B: alo okan geçmiş olsun kardeşim çıkmışsın
O: ne kardeşi ulan huur çocuğu bittin sen
Kapattı.