Evdeki ilk günümde can sıkıntısı zirvedeydi. Fakat iyi ki ps almislar dedim. Tek vakit gevirecegim sey o cunku. Gun boyu serap mesaj atti bende cevapladim.
Takip eden günlerde kayda değer bisey olmadi.

Alciyi cikarttirmaya gittik hakanla. Biraz aci hissi vardi ama idare ederdi.
Sonra okula da gitmeye baslayinca hayat normale dondu sandim. Serap artik mesaj atmaz olmustu..

Ilk 3 gun onu arayan gözlerle gecirdim. Yok. Yer yarildi da icine girdi sanki.
Dayanamayip evlerinin oraya gittim.
Evlerinin ordayken gordugum manzara moralimin eksilere gitmesine yardimci olacak cinstendi.
Oturduklari evde kiralik yazisi vardi..

Ne bir haber ne bir mesaj.. Terketti olarak algiladim otomatikman. Okulu dondurup memlekete gittim. Hatta daha da ileri gidip tecili de bozdurup vatan borcunu odemeye niyetlendim.