Panpa kendimi fight clubta ki edward norton gibi hissediyom ben ben değilimde olmak istediğim kişi gibi davranıyom. uzun süredir hayali bi arkadaşım var hayali olduğunu bildiğim için şizofrenide sayılmam ama cismi belli biri var. insanlardan daha çok güveniyom ona çok kararsız kaldığımda bana kendi düşüncesini söyler filan bende kabul ederim. Aslında olan benin hiç yapmayacağı şeyler yaptırıyo filan bana. Dayanmak gittikçe zorlaşıyo bütü kararları o almaya başlıyo bazen zar zor tekrar kendime geliyom. O tarz şeyler
Edit: deli miyim lan yoksa?