*galiba aynı şeyi bende biliyorum

-gece görüşürüz



dükkanda gece olmasını beklerken

her yerde tarkanın yeni çıkardığı album çalıyordu

bir tanesini kulağıma çok yakın

kalbime acı vererek dinledim

ama yetmedi

gittim cd sini aldım

aynı şarkıyı tekrar tekrar dinledim

bir saatten sonra sözlerini daha iyi dinleyince şarkımı bulduğumu düşündüm

gece iş bitti

ebruya mesaj attım

-aşşağıdayım tosbiş

hemen arkasından bir mesaj daha çekip

-makyaja gerek yok nasıl olsa akıcak yine

hemen indi

gülerek karşıladım

çünkü o da gülmeye çalışıyordu

-ne zaman gideceksiniz

• yarın erken gidecekmişiz

annemle babam da orda bir otelde bir gece kalacaklar

ertesi gün dönecekler

-saat kaçta

-5 6 gibi

• o zaman fazla tutmayayım uykusuz kalma

-sorun değil araba uyurum

• sana bende birşey aldım dedim tarkanın cdsini uzattım

-dinledin mi daha önce

• ezbere biliyorum hepsini dedi

-ben sadece birini ezberledim

• hangisi o

sözlerini şiir şeklinde okudum

-Özledim seni, düştüm yollara

Açtım gönlümü rüzgarına

Bir hayaldi sanki, bir macera

Yıkıldım Kelimeler paramparça

Yandım... yandım...

Yandım yandım ahhhh ki ne yandım

Bana yeniden şarkılar söyleten kadın

Baka baka doyamadım, hem kokladım da

Sarhoşluğu geçmedi hala

içimde sevdan...

Hala hoş bir havan var

Ne güzel adın

Bir çizik attın gönlüme, kanattın

Yandım... yandım...

Yandım yandım ahhhh ki ne yandım

Bana yeniden şarkılar söyleten kadın

Baka baka doyamadım, hem kokladım da

Sarhoşluğu geçmedi hala

içimde sevdan...

buraya kadar ezberledim gerisini bilerek unuttum

lütfen bana hatırlatma dedim

gerisini de sizin için yazayım o zaten biliyordu

Seni görebildiğim yer rüyalar artık

Deli diyorlar bana

Ah bu ayrılık...

gözleri doldu.

-ben gideyim artık dedim

ellerini kaldırdı gözlerinden yaş süzüle süzüle

mesajı alıp tek bir öpücük kondurdum

-lütfen bildiğim yere kadar sevdir bana o şarkıyı dedim

gittim

evet geldim

saat 4 e kadar uyumadım

saat 4 te evden çıkıp ebrunun evlerinin önündeki yerimi aldım...

ölümü beklemek kadar zordu

birazdan dışarı çıkıp

binip gidecekti arabaya

bir saat kadar bekledim.,

sonra evin ışıklarının yandığını gördüm

o ışıkların yanması için gerekli 220 voltu bende hissettim kalbimde

gidiyordu lan işte

gergin bekleyişim

babasının kapıdan elinde iki valizle çıktığını görünce yerini

elimi iki başımın arasına koyarak oturduğum kaldırımda yere bakmaya dönüştü

yine dolu dolu oldu gözlerim

arındı tüm amk alanyasının tozlarından

babası valizleri bagaja yerleştirirken beni farketti

hiç birşey demeden yine yukarı çıktı

sonra ebru elinde çantası ile kapıya çıktı

beni gördü

ne yapacağını bilemez bir hali vardı

yanıma oturdu

bana bakmadan

• günaydın dedi

-günaydın

ellerim titriyordu

ta ki elimin birini sıkıca tutuncaya kadar da titredi

konuşmadan oturduk biraz

belliki babası annesini de durdurup vedalaşmamız için bize avans zaman veriyordu

günaydın annesi ile babası kapıdan çıkıncaya kadar ki son lafım oldu

onlar çıkınca beraber ayağa kalktık

aklımda bir biri ardına daha önceden sıralanmış milyonlarca sözün hiçbirini edemiyordum

karabasan gibi çökmüştü dilime ayrılığın acısı

tek kelime daha etsem ikinci harfini söylemeden ağlayacağımı ve ağlatacğımı da biliyordum

onlar arabaya bindi

birazdan ellerimi bırakıp ebruda gidecekti

son bir kez bana bakmasaydı öyle keşke de

hem kendimi hem onu ağlatmasaydım sarılma öncesi

ağlama nefesi ile kese kese

-aşka inancımsın dedim

son kez bana baktı sarılmayı bırakıp

kendininkileri hiç düşünmeden

benim yanağıma süzülen bir iki damlaya dokunarak

akma yönlerini değiştirdi sadece titreyen elleriyle

gülümseyerek son kez arabaya doğru gitti

kapıdan içeri girmeden önce

küfreden futbolcuların dudağını merakla okur gibi

seni seviyorum u hissettim dudaklarında

lan bir kez daha öpseydim ya o dudakları

kapıyı açan ellerini bir kez daha tutsaydım

babası arabanın vites depriyaj ayarlarını yaparken

yolun karşınına geçtim

onu görebileceğim bir yere

babası yola çıktı park yerinden

sanki gaza değilde göğsüme basıyordu ayaklarıyla

nefes alamaz hale geldim

en azından aldığım nefesler yeterli gelmiyordu

boynum tenis maçında topu takip eden gözler gibi yavaşça döndü

kayboldular

gözüm onları görmez oldu

saat sabahın körü denilecek bir zamandı hala

ne uykusuzluk aklımdaydı ne de nefes alışımı düzenleyecek bir bardak su

nereye giderdim

ne yapardım

kendim cevap bulamadım

tansiyon gibti beni oturdum kaldım

kime tosbiş diyecektim şimdi ben

kimin yolunu gözleyecektim hergün dükkanda

zamanın hızlı geçmesi için eksta bir iki dua daha öğrenmem gerekiyordu

çünkü artık akşam olup onunla buluşmayı beklemeyecektim sadece

ayrılık ne zordu lan

sevdiğini gönülde tutup gurbete yollamaktı benimki

kalk gidelim diye kendimi kaldırdım

ayağa kalktığımda hala aklıma gidecek yer gelmedi

yok aga yok dayanılmıyordu amk

ayağa kalktım

bir tekele girip 5 tane bira aldım

ilki beni saçma sapan yürüyen ne düşündüğünü bilemeyen birine çevirmeye yetti

evet gittim

yatağa yattım

dünya hem sağdan sola hem yukarıdan aşşağıya dönüyordu

yatakta uykunun kıblesini aradım durdum saatlerce

akşam üzeri kaltığımda saat 4 olmuştu

yataktan çıkıp hayata dönmek benim için çok zordu

o koma halimle günlerce yatmak istedim

ama işe de gitmek gerekiyordu

duş aldım kendime gelmek için

sonra kendimi toplamaya çalışarak hayata adapte olmaya çalıştım

ama telefona bakmaktan da korkuyordum

adaptasyon sürecimi mahvedecek

bana yüzde 5 alkollü göz yaşlarını tekrar akıtacak bir mesaj almak başlıca korkumdu

ama ne yaparsanız yapın yarağa hep merakla koşarsınız

baktım telefona

bir tane mesaj

ebrudan

• şimdiden bu kadar özlenir mi bir insan yazıyordu

-meğer sensiz sadece çırpınıyormuşum yazdım

özlenmez mi amk. bende özledim işte.

gib gib yazmaya devam et böyle mesajlar

baktım olacak gibi değil beyler

zaten yediğim yannan zütümden taşmış aşık olmakla

böyle devam ederse gönüldeki şampiyonluk hep averajla ikici sırada kalacaktı

taktik bulmak lazımdı da

var mı amk ayrılığa bir çare

kim bulmuş ki biz bulalım

tek yapılacak şey ben seni özledim

sen beni özledin

birbirimizi özlüyoruz

peki 4 sene boyunca beraber değilken

o ankarada ben alanyadayken

birbirimize yazdığımız her mesajın sonuna seni çok özledim eklemek kime fayda getirirdi??

sadece biraz daha üzülmek

parmakların bir kaç tane fazla tuşa basması

bir saatten sonra seni çok özledim cümlesi rutinleşecek

kimi zaman yazmak zorunda hissedeceğimizden

kimi zamanda en içten şekilde yazacaktık ama

hangisi olduğu da bir zaman sonra tartışmalı ofsayt pozisyonu misali aşk maçınında mazi kalıp gidecekti

bir de telefon şirketinin veliahtlarına süper bir gelecek hazırlamaktan başka bir şey olmayacaktı

bu olayı ebru ile de konuşmak gerekiyordu

her baktığımda beni titreten birisi ile günler geçtikçe monotonlaşacak bir ilişki istemiyordum çünkü

aşk bana ne kadar şimdilik acı veriyor olsada

bir ayrılığın ikimizin arasına böyle girmesine engel olmam lazımdı

-annenler ayrılıp yalnız kaldığında ve kendini biraz toparladığında bana mesaj at arayacağım seni konuşmamız lazım dedim

• yani hiç sesini duyamayacak mıyım dedi kendisini hiç toparlamayacağını düşündüğü için

-gerçekten duymak istiyorsan erken toparlarsın kendini

konuşma randevusunu almıştım

mutlaka ne konuşacağımı merak edeceği için

anneleri gider gitmez yalandan toparladım diye bana mesaj atacaktı

kadın milleti alayı aynı amk.

benim de önümde nerden baksan bir gün vardı çünkü anneleri orda kalacaktı bir gece

elime defter kitap alıp konuşma taslağı çıkarmaya çalıştım boş zamanlarımda

o kadar dertli birşey yazıp bunalım üstüne bunalım eklememeliydim

aslında o telefon konuşmasına kadar geçen süre bana birşey öğretmişti

yazarken özlem acısı azalıyordu içimdeki başka şeyleri düşündüğüm için

ebruya yazacaklarımı hazırladım

ebru yine bir kaç tane özlem içerikli ve aşkını belirten mesaj attı

sonra bir mesaj daha

• kalbim sendeyken kendimi toparlamış saymasam da yine de ağlamıyorum en azından dedi

-hep ağladın mı annenler ordayken de

• annem benden çok ağladı, bana hak verdiğini söyledi. dedi

-tamam hazır olunca haber ver o zaman

• galiba hazırım dedi

aradım

-senden bir söz daha istiyorum

• bende seni özledim kelebek bey. dedi imalı imalı

uzun bir süre sonra gülmek geldi içimden

• hiç de komik değil,ben burda ölüyorum sen gülerek söz istiyorsun benden dedi

-toparlanınca tekrar arayayım ben seni istersen

kızmış olsa gerek telefonu kapattı

hemen arkasından o aradı bu defa

-alo dedim

• özür dilerim