Japonya'da yaşayan bir adam işyerine gitmek için metroyu kullanırmış. Bir gün metrodaki evsiz dilenci gözüne takılmış. Dilenci, yanından geçen şişko bir kadına "Domuz" demiş. "Ne yani, hem insanlara hakaret edip hem de para mı vermelerini bekliyor?" diye düşünmüş adam... Bir diğer gün adam yine sabah işe gitmek üzere metro istasyonunda beklemeye başlamış. Dilenci de oradaymış. Yanından bir iş adamı geçerken dilenci "yannan" demiş. Bunu duyan kahramanımız da "yannan ne alaka. Ne ilginç bir dilenci bu böyle?" demiş. Adam iş yerinde dilencinin niçin böyle davrandığını düşünmüş ve sonraki gün daha yakından izlemiş. Dilencinin, yanından geçen başka bir şişko adama "Patates" dediğini görmüş. "Yani bütün şişmanlar için "Domuz" kelimesini kullanmıyor mu?" Sonraki gün ise dilencinin çevresindeki insanlara domates, tavşan, patates, balık gibi çeşitli nitelendirmeler yaptığını görmüş ve kahramanımız, adamın diğer insanların bir önceki yaşamda ne olduklarını bilmesini sağlayan psişik güçleri olduğunu düşünmüş ve merak ederek dilencinin yanına gitmiş. Dilenci adama bakıp "Ekmek" demiş. Adam, dilenciye insanların önceki yaşamlarında ne olduğunu bilmesini sağlayan psişik güçleri olup olmadığını sorduğunda dilenciden şu yanıtı almış: "Psişik güçlerim var, ama reenkarnasyon ile ilgili değil; insanların en son yediği şeyi bilmemi sağlıyorlar. Ben de onu söylüyorum." Kahramanımız gülmüş; gerçekten de en son ekmek yediğini hatırlamış ve belki de bunun Dünya'nın en gereksiz psişik gücü olduğunu düşünerek işine gitmek üzere trene binmiş...

Söyleyin bakalım, burada kanınızı dondurması gereken ayrıntı ne?