cumhurbaşkanlığı sistemine ak parti istediği için hayır demekle, chp ya da hdp karşı çıktığı için evet demek arasında zerrece fark olduğunu düşünmüyorum.

bir sistem değişikliği söz konusu. bu sistem değişikliğinin ekonomipolitik sonuçlarının ne olacağı konuşulmuyor. sistem değişikliğinin aslında küresel sömürü mekanizmasına karşı bir çıkış yolu arayışı olmadığı ekonomipolitiğinin olmayışından belli. görünen o ki hedeflenen içeride ipleri daha sıkı bir şekilde ele almak.

bırakın yüzde elli birin yüzde kırk dokuza üstünlüğünü, yüzde birin yüzde doksan dokuz karşısında kendini güvende hissetmediği bir konjonktürde toplumsal uzlaşmadan, barıştan ya da adaletten söz edilemez. çoğunluk olmak hiçbir zaman bir kitleye diğerleri üzerinde baskı unsuru olma hakkını vermez.

islamcılıkları muhafazakâr çizgi ekseninde vücut bulmuş kitle, ne islam'ı kendileri gibi anlamayanları ne de alevileri şekillendirme hakkına sahiptir. ırk eksenli bir kimliğin dayatılması da kabul edilebilir değildir. devlet kadrolarının liyakata göre değil de bir partinin mensubu olmaya göre doldurulması ise birlikte yaşayabilme potansiyelini tamamen ortadan kaldırır.

türkiye'nin temel meselesi parlamenter sistem olmadığı gibi ülkenin düzlüğe çıkmasının yolu da parlamenter sistemin devam etmesi değildir. mesele ekonomipolitiktir, sömürge tipi kallkınma modeli ve ulus devlet kimliği takıntısıdır.

bölge ülkeleri ile enerji kaynaklarının, enerji nakil yollarının, okyanus ticaretinin, tatlı suyun, tohumun ve gıdanın kontrolü ile ilgili işbirliğini programa almayan, ortak bir para birimine ve savunma birlikteliğine odaklanmayan kadroların bu ülkeyi küresel sömürü mekanizmasından çekip çıkarması mümkün olmayacaktır.

önümüzdeki süreçte cumhurbaşkanlığı sistemini değil ekonomipolitiği konuşmak gerekir.