Oluşturulan ekipler her gün helikopterlerle kalkış yapıp canlı izi sürüyordu. Sağlıklı olduğu anlaşılan insanlar alınıp merkeze zütürülüyordu. Hasta olanlarsa, aslında hasta insanlar yoktu. Şimdilerde insanlar ikiye ayrılıyordu; sağ olanlar ve ölü olanlar. Çünkü virüsün bulaştığı bir canlı, birkaç saat içinde ölü olanlar sınıfına katılıyordu.

Tarama ekibinin piste indiğini telsizden öğrenir öğrenmez laboratuvardan çıkıp tıbbi destek bölümüne geçtim. Merkeze getirilen insanların sağlık taramasını yapıyor ve uygun bölümlere yerleştirilmesini sağlıyordum. Tıbbi destek bölümüne girdiğim zaman beni yüzündeki tedirgin ifadeyle Marcus karşıladı.
-Bir problem mi var Marcus?
-Bilmiyorum.. Yani Emin değilim..Şu yeni adam yolculuk boyunca acayip şeyler anlatıp durdu. Deli olduğunu düşündüm ama.. Gözelerini aşağı eğerek duraksadı Marcus
-Ama?
-Gözleri..O gözlerde ne olduğunu anlayamadım bir şeyler var Nik, dedikten sonra hızlıca uzaklaştı.

Marcus’un söylediklerinden etkilenmiş olmalıyım ki içimde, korku ve merak iç içe geçmiş bir halka gibi dolanıp durmaya başladı. Kapıdan geçip gizemli adamın yanına geldiğim zaman Marcus’un ne demek istediğini daha iyi anlamıştım. Adam ikiyüz yaşında olmalıydı. Belki de daha fazla. iyice yaklaştığımda gözlerinde ki ayrıntı dikkatimi çekti.

PART 2